Ο Θανάσης Χειμωνάς στην Τζένη Κοσμίδου/Elife.gr

  

Η τέχνη και η κληρονομιά συναντιούνται μέσα από τη μοναδική προσωπικότητα του Θανάση Χειμωνά, γιου της σπουδαίας Λούλας Αναγνωστάκη και του μεγάλου λογοτέχνη Γιώργου Χειμωνά. Με πλούσιο συγγραφικό έργο και βαθιά γνώση της πολιτιστικής μας παράδοσης, ο κ. Χειμωνάς μας προσφέρει μια σπάνια ματιά τόσο στη διαχρονική σχέση της τέχνης με την οικογένεια, όσο και στο ζωντανό παρόν του Ελληνικού θεάτρου.

Όταν η τέχνη γίνεται προσωπική υπόθεση, όταν η μνήμη συναντά τη σκηνή και ο λόγος αποκτά φωνή μέσα από τη βαθιά συγκίνηση, τότε γεννιούνται παραστάσεις όπως  η παράσταση «Ο Ήχος του όπλου» της Λούλας Αναγνωστάκη που φέτος ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Στράτου Τζώρτζογλου από επαγγελματίες ηθοποιούς και μαθητές της σχολής «Γίνε ο Πρωταγωνιστής της Ζωης σου» από τη σχολή υποκριτικής και αυτοβελτίωσης «Στράτος Τζώρτζογλου».

Ο Θανάσης Χειμωνάς, συγγραφέας με ουσιαστικό αποτύπωμα στη σύγχρονη Ελληνική λογοτεχνία, παρέστη στις πρόβες αυτής της τόσο ιδιαίτερης  παράστασης που φέρει μέσα της μνήμη, συνέχεια, αλλά και νέα ματιά.

Σε αυτή τη συνέντευξη, μας μιλά για τη συγγραφική του πορεία, τη βαθιά επιρροή των γονέων και των μεγάλων μορφών τέχνης που τον περιέβαλαν, αλλά και για την παράσταση «Ήχος του Όπλου» που ετοιμάζει ο Στράτος Τζώρτζογλου με τους μαθητές του και επαγγελματίες ηθοποιούς, προσφέροντας παράλληλα μια ιδιαίτερα ζεστή και εγκωμιαστική ματιά στη σχολή και στον ίδιο τον σκηνοθέτη.

 

1)Κύριε Χειμωνά, είστε ένας πολυδιάστατος δημιουργός με σπουδαίο συγγραφικό έργο. Πώς θα περιγράφατε την πορεία σας στην τέχνη της γραφής και ποιες είναι οι βασικές πηγές έμπνευσης που σας συνοδεύουν;

 

Η πορεία είναι ήδη μακροχρόνια. Το πρώτο μου διήγημα, «Το Άλλοθι» δημοσιεύτηκε πριν 28 χρόνια! Οι πηγές  έμπνευσης πάντως παραμένουν οι ίδιες. Προσωπικά βιώματα, πράγματα που συμβαίνουν γύρω μου, συναισθήματα που βιώνω.

 

2) Ως γιος της Λούλας Αναγνωστάκη και του Γιώργου Χειμωνά, ποια ήταν η καλλιτεχνική και ανθρώπινη κληρονομιά που λάβατε από τους γονείς σας και πώς διαμορφώνει αυτή την προσωπική και επαγγελματική σας πορεία;

 

Συνειδητά τίποτα. Οι γονείς μου ποτέ δε με πίεσαν να διαβάσω κάτι, μεγάλωσα σε ένα φυσιολογικότατο περιβάλλον και άρχισα να γράφω μετά από μια ερωτική απογοήτευση. Κάποιοι επιμένουν πως υπήρχε κάτι στο DNA μου αλλά εγώ́ δεν το πιστεύω. Ποτέ δεν ξέρεις βέβαια.

 

3) Μεγαλώσατε μέσα σε έναν κύκλο σπουδαίων μορφών της τέχνης. Ποιες από αυτές τις συναντήσεις σας σημάδεψαν περισσότερο και πώς επηρέασαν το δικό σας έργο και την καλλιτεχνική σας ταυτότητα;

 

Έχω συναντήσει πολλούς συγγραφείς και γενικότερα ανθρώπους κάθε τέχνης στη ζωή μου. Δεν θεωρώ πως επηρεάστηκα όμως. Δεν επηρεάστηκα καν από τον τρόπο γραφής των γονιών μου, αν και κατά καιρούς ανακαλύπτω κάποια μεμονωμένα στοιχεία τους στα έργα μου.

 

4)Παρακολουθήσατε από κοντά τις πρόβες της παράστασης «Ήχος του Όπλου» σε σκηνοθεσία Στράτου Τζώρτζογλου. Ποια ήταν η εντύπωση που σας άφησε αυτή η εμπειρία και τι ξεχωρίσατε περισσότερο στη δουλειά του κ. Τζώρτζογλου;

 

Όσο παράξενο και αν ακουστεί δεν είχα ποτέ στη ζωή μου παρακολουθήσει πρόβα έργου της μητέρας μου. Ήταν μια πραγματικά συναρπαστική εμπειρία για μένα και με εντυπωσίασε ο τρόπος που ο Στράτος «μετέδιδε» το πνεύμα του συγκεκριμένου έργου στους νέους ηθοποιούς.

 

5)Πώς νιώθετε που το έργο της μητέρας σας παίρνει νέα ζωή μέσα από αυτή την παράσταση και μέσα από την προσέγγιση μιας νέας γενιάς ηθοποιών;

 

Θεωρώ πως τα έργα της μητέρας μου είναι πάντα επίκαιρα και άρα δε σταματούν ποτέ να ζουν. Η εν λόγω παράσταση πάντως παρουσιάζει σίγουρα μεγάλο ενδιαφέρον.

 

6)Η παράσταση αγγίζει θέματα οικογενειακά και κοινωνικά, όπως η σχέση ανάμεσα στη μητέρα και το παιδί, που έχει συζητηθεί και ως διαδικασία απογαλακτισμού. Ποια είναι η δική σας οπτική για αυτή τη δυναμική, διαχρονικά και στη σύγχρονη Ελληνική κοινωνία;

 

Είναι ένα πολύ μεγάλο ζήτημα το οποίο εξαρτάται από διαφορετικούς παράγοντες και είναι, ως ένα σημείο, μοναδικό για κάθε οικογένεια. Και φυσικά υπήρξε ένα θέμα που απασχόλησε συγγραφικά τη μητέρα μου σε πολλά από τα έργα της.

 

7)Πιστεύετε πως η τέχνη και το θέατρο μπορούν να λειτουργήσουν ως μέσα για να φωτιστούν και να κατανοηθούν καλύτερα τέτοια πολύπλοκα οικογενειακά ζητήματα;

 

Διαχρονικά η τέχνη «φωτίζει» τέτοια ζητήματα και όχι μόνο. Αρκεί να θυμηθούμε τις αρχαίες τραγωδίες.

 

8)Υπάρχουν σημεία από το έργο ή τη συγκεκριμένη παράσταση που σας συγκίνησαν ιδιαίτερα ή που θεωρείτε πως μιλούν σε κάθε νέο και νέα σήμερα;

 

Η ψυχοσύνθεση των ηρώων και κυρίως του Μιχάλη. Το δε τέλος, είναι συγκλονιστικό.

 

9)Με βάση την εμπειρία σας, πώς θα περιγράφατε τη σχέση ανάμεσα στη λογοτεχνία και το θέατρο, ειδικά όταν πρόκειται για έργα με τόσο έντονη κοινωνική και ψυχολογική διάσταση;

 

Πολλοί μου λένε πως τα βιβλία μου έχουν πολλά θεατρικά στοιχεία. Εμένα όμως μου φαίνεται πολύ δύσκολο να γράφεις θέατρο, να στηρίζεις τα πάντα μόνο στους διαλόγους. Θα ήθελα όμως να δω κάποια στιγμή κάποιο βιβλίο μου να γίνεται θεατρικό έργο. Και ίσως αυτό να γίνει πολύ σύντομα!

 

10)Τι θα θέλατε να μοιραστείτε με το κοινό που θα παρακολουθήσει αυτή την παράσταση και ποιο μήνυμα θεωρείτε ότι αξίζει να μείνει ζωντανό στην καρδιά τους;

 

. Δεν νομίζω πως μπορώ να μοιραστώ κάτι. Ειδικά το συγκεκριμένο έργο μιλάει απευθείας στον θεατή- δεν υπάρχει χώρος για μεσάζοντα.

 

11) Θα μπορούσατε να μας πείτε λίγα λόγια για τη σχολή υποκριτικής του Στράτου Τζώρτζογλου; Πώς σας φαίνεται η δουλειά που γίνεται εκεί και ποια είναι η σημασία της για το ελληνικό θέατρο σήμερα;

 

Όπως είπα και πιο πριν, μου έκανε μεγάλη εντύπωση η δουλειά που κάνει. Μου άρεσε πολύ αυτό που είδα και πιστεύω πως και ο θεατής της συγκεκριμένης παράστασης θα συμφωνήσει μαζί μου!

 

Σας ευχαριστούμε!