fvoice

    Την Κυριακή 2 Ιουνίου και ώρα 15.00 στον κινηματογράφο ΙΡΙΣ, Πανεπιστημίου 55, η Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος και ο Κινηματογραφικός Τομέας του Πολιτιστικού Ομίλου των Φοιτητών του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΠΟΦΠΑ) προκειμένου να γιορτάσουν την απαρχή της συνεργασία τους προσφέρουν με ελεύθερη είσοδο ένα ευσύνοπτο σεμινάριο με θέμα τη συγγραφή σεναρίου εκ διασκευής με εισηγητή τον πρόεδρο της Ε.Σ.Ε. Αλέξανδρο Κακαβά.

    Το Koitamagazine, καλλιτεχνικό free press περιοδικό που διανέμεται στην Αττικη, γιορτάζοντας τα δέκα χρόνια λειτουργίας του, αποφάσισε να αφιερώσει μια ξεχωριστή καμπάνια στην πιο σημαντική και πολυδιάστατη εμπειρία της μητρότητας. Υπό την επιμέλεια της εκδότριας, Μαριάμ Νίκου, το περιοδικό φιλοξενεί ένα εκτενές φωτογραφικό αφιέρωμα με συμμετοχή σχεδόν 130 γυναικών καλλιτεχνών από διαφορετικούς τομείς. Αυτό το μοναδικό αφιέρωμα αποτελεί μια ευκαιρία να αναδειχθεί η πολυφωνία και η πλούσια συναισθηματική και δημιουργική εμπειρία που συνοδεύει τη μητρότητα. Η παρούσα καμπάνια υλοποιήθηκε με την αφιλοκερδή συμμετοχή καλλιτεχνών και συντελεστών. Δεν υπάρχουν χορηγοί ούτε διακίνηση χρήματος για την υλοποίηση της. Η μητρότητα περιλαμβάνει διαφορετικές μορφές. Περιλαμβάνει επίσης το δικαίωμα στη μη μητρότητα. Πολλές γυναίκες, για διάφορους λόγους, δεν έχουν αποκτήσει παιδιά. Η Ημέρα της Μητέρας μπορεί να αποτελεί μια δυσάρεστη ημέρα για πολλές από αυτές. Εκφράζουμε τις ευχές μας με έναν π

    ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ ΕΩΣ 14/5: 2 ος  Δρόμος Θυσίας «Κακολύρι 1944»   Φέτος συμπληρώνονται  ογδόντα χρόνια  από το  Ολοκαύτωμα των Ταξιαρχών (Κακολύρι) στις  24 Μαΐου 1944,  το πιο πολύπαθο χωριό της Εύβοιας κατά την περίοδο της Κατοχής. Στις 24 Μαΐου 1944, το χωριό Ταξιάρχες της περιοχής Κύμης της Ευβοίας έζησε την τραγικότερη μέρα της σύγχρονης ιστορίας του. Γερμανικά στρατεύματα των Ες-Ες εισέβαλαν και επιδόθηκαν σε πρωτοφανή σφαγή και καταστροφή. Οι εικοσιτέσσερις συλληφθέντες κάτοικοι μεταξύ αυτών και έφηβοι, φανερά κακοποιημένοι, το απόγευμα της ίδιας ημέρας,  αντικρίζουν το εκτελεστικό απόσπασμα μαζί με ακόμα έξι κατοίκους από τα χωριά Πύργος, Ανδρονιάνοι, Βίταλο και Ωρολόγιο. Συνολικά τριάντα αθώοι άνθρωποι πέφτουν νεκροί στην τοποθεσία του σημερινού ναού του Αγίου Συμεών, ενώνοντας το αίμα τους με των Ελλήνων των Θερμοπύλων, του Μεσολογγίου, των Καλαβρύτων, και του Δίστομου ποτίζοντας το δένδρο της Ελευθερίας.   Ιστορική αναδρομή των γεγονότων της 24 ης  Μαΐου 1944: https :/

   Ο κύκνος λίγο πριν ξεψυχήσει αφήνει την πιο γλυκιά μελωδία με τη φωνή του, όπως και ο ηθοποιός πριν φτάσει στην τελευταία ερμηνεία ενός ρόλου, πριν το χειροκρότημα, νιώθει την ανάσα του πριν από το θάνατο. Μια σκληρή αναμέτρηση ενός ηθοποιού με τον εαυτό του επί σκηνής. Ένας μονόλογος εσωτερικών συγκρούσεων, που μετατρέπεται σε διάλογο αντιπαραθέσεων μεταξύ δυο προσώπων. Ένας απολογισμός για το νόημα της ύπαρξης και την πορεία της ζωής του ανθρώπου, μια ζωή αφιερωμένη στο θέατρο. Το έργο παραμένει διαχρονικά ένα διαρκές αναπάντητο ερώτημα για το τι κάνει τους ανθρώπους αληθινά ευτυχισμένους.   Μια δραματική σπουδή του θεάτρου σε μια μόνο Πράξη.       Ταυτότητα Θεατρικής Παράστασης  «Κύκνειο Άσμα»     ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:  Άντον Τσέχωφ   ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:  Αλέξανδρος Γκρομπένγκο   ΔΙΑΣΚΕΥΗ:  Μάνος Καβίδας   ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μανώλης Βαζαίος & Μάνος Καβίδας   ΚΙΝΗΣΗ - ΧΟΡΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ:  Άννα Αναστασιάδου   ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ - ΣΚΗΝΙΚΑ:   Χαρά Κονταξάκη   ΜΟΥΣΙΚΗ:   Κωνσταντίνος Κωστόπουλος   ΦΩΤΙΣΜΟΙ:  Αλέξανδρος

       Η Τζένη Κοσμίδου συμμετέχει με δύο έργα, στην ομαδική εικαστική έκθεση με θέμα τον αποχωρισμό από το παρελθόν με τίτλο "Σήμερα κάμπια. Αύριο;" την οποία διοργανώνει η  Myro   Gallery  σε συνεργασία με την Κωνσταντινίδου Νεκταρία.     Τα έργα της "Μέδουσα" και "η Γυναίκα της εφημερίδας" αποτελούν μια απέλπιδα κραυγή που σκοπό έχει να αναδείξει το φαινόμενο κοινωνικής παθογένειας που ονομάζεται «ενδοοικογενειακή βία» και τις ολέθριες επιπτώσεις του. Κατά τη διάρκεια δημιουργίας των εν λόγω έργων παραμυθένιες εικόνες γυναικών μπερδευόντουσαν, με έναν φαινομενικά άναρχο τρόπο, με ωμές σκηνές βίας.     Σκοπός αυτών των δημιουργών είναι να φέρουν το κοινό αντιμέτωπο με τον λεπτό ψυχισμό των γυναικών που πίστεψαν στο όνειρο της αγάπης και ξύπνησαν αντιμέτωπες με το κτήνος της βίας φτάνοντας στη δεινή θέση να χάσουν τον εαυτό, τον αυτοσεβασμό, την αυτοπεποίθηση ακόμη και την ίδια τους τη ζωή. Ο κύριος σκοπός της τέχνης είναι να στηλιτεύει κάθε μορφή βίας κα