Στράτος Τζώρτζογλου: Ο ΗΧΟΣ ΤΟΥ ΟΠΛΟΥ της Λούλας Αναγνωστακη. ΠΩΣ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ;

 

 ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

από την θεατρική ομάδα της σχολής υποκριτικής και αυτοβελτίωσης

«Γίνε ο Πρωταγωνιστής της Ζωης σου»

της ΣΚΗΝΗΣ ΖΩΗΣ του Στρατου Τζώρτζογλου

Ο ΗΧΟΣ ΤΟΥ ΟΠΛΟΥ της Λούλας Αναγνωστακη

ΠΩΣ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ;

Εισηγητής: Τζώρτζογλου Στρατος

Work in progress- Πρόβες εργαστηρίου υποκριτικής πάνω στον «Ήχο του Οπλου» της Λούλας Αναγνωστακη με μαθητές της σχολής και επαγγελματίες ηθοποιούς όπως η guest ηθοποιός Virginia Tamparopoulou

Στο τέλος των εργαστηρίων θα δοθούν παραστάσεις!

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ 27,28,29 Ιουνίου ώρα 21.00

ΧΩΡΟΣ : Προβών & Παραστάσεων στο KOTES X-Booze

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

www.StratosTzortzoglou.gr

Σκηνοθετική επιμέλεια: Τζώρτζογλου Στρατος

Video Art: Σπαρταλης Αγγελος

Χορογραφία: Bageorge Elias

Φωτογράφος : Γκαζανης Γιώργος

ΔΙΑΝΟΜΗ

ΜΙΧΑΛΗΣ: Στρατος Τζώρτζογλου -Φοιβος Καραμπέτσος -Μιχάλης Κοντος

ΚΑΤΙΑ:Βιργινια Ταμπαροπουλου -Φωτεινη Πολύζου

ΤΖΩΑΝΝΑ :Κατερινα Χατζηγεωργιου

ΦΑΝΗ: Πεγκυ Θεοδωροπουλου

ΜΑΡΙΚΑ:Ηλεκτρα Μωρου

ΗΛΙΑΣ:Παναγιωτης Μελλος

ΑΛΙΚΗ: Μαρια Χριστίνα Τζαβάρα

ΚΟΣΤΟΣ παρακολούθησης : 3 ευρώ την ώρα + Φ.Π.Α

Από 5 Απρίλιου ως 26 Ιουνίου , Δευτέρα ως Παρασκευή ,ώρες 11.00 -15.00

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ 27,28,29 Ιουνίου ώρα 21.00

ΧΩΡΟΣ : Προβών & Παραστάσεων στο KOTES X-Booze

« Η αίγλη της νεότητας είναι ως ένα σημείο η αίγλη του σφάλματος.

Ζηλιάρηδες γέροι που όλα σας τα έχετε προβλέψει δεν θα έρθει να λαλήσει ποτέ

το αηδόνι της σωφροσύνης πάνω από τα κεφάλια σας!

Μωρέ δεν θα ρθει , δεν θα ρθει»

Επιτρεψτε μου λοιπόν να δώσω κι εγώ μέσα από αυτή την «πειραγμένη» παράσταση το «δικό μου λάθος»

Συνοδοιπόροι σε αυτό το λάθος – οι μαθητές των εργαστηρίων μου η ηθοποιός Βιργινία και μαθητές μου ή Φωτεινή, η Κατερίνα, η Πεγκυ , η Ηλεκτρα, η Μαρία ο Φοιβος, Παναγιώτης και ο Μιχαηλ – μαθητές όλοι τους όπως ήμουν κι εγώ «αιώνιος μαθητής» από τοτε και ελπίζω μέχρι το τέλος της ζωής μου

και που εύχομαι να είμαι μαθητής ακόμα και αφού « μεταμορφωθώ σε πεταλούδα» που θα πάει σε «άλλα σύμπαντα» και θα μεταμορφώνεται στους αιώνες, εύχομαι, σε κάτι όλο και πιο φωτεινό για να φτάσει κάποτε σε αυτό που σημειώνει ο Ιωάννης Σιναιτης στην Κλίμακα του , ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΑΓΑΠΗ.

Σύντομη περιγραφή του έργου:

Σύγχρονο δράμα σε εννέα εικόνες, 1986 τρεις ανδρικοί και τρεις γυναικείοι ρόλοι.

Ο Μιχάλης, πρωτοετής φοιτητής της Βιομηχανικής Σχολής από την επαρχία, συζεί με τη Φανή, μια νεαρή εργαζόμενη κοπέλα.

Ο Γιάννης, ο μικρός αδελφός της Φανής, μένει μόνος στην γκαρσονιέρα του Μιχάλη και μπλέκει σε μια μυστήρια υπόθεση με ένα παράνομο όπλο.

Παραμονές των εκλογών του `85, έρχεται η Κάτια, η μητέρα του Μιχάλη για να ψηφίσει και μαθαίνει από την παλιά της φίλη και σπιτονοικοκυρά της Φανής, τη Μαρίκα, πως ο γιος της σκοπεύει να φύγει για την Αμερική, πως δεν έχει πατήσει στη Σχολή και πως η Φανή είναι έγκυος. Στην προσπάθειά της να τα αντιμετωπίσει όλα αυτά, έρχεται σε σύγκρουση με τον Μιχάλη, ο οποίος, νιώθοντας εγκλωβισμένος συναισθηματικά, την απειλεί πως θα αυτοκτονήσει με το όπλο του Γιάννη.

Η Κάτια στη θέα και μόνο του όπλου, πέφτει νεκρή.

Όλα θα συμβούν γρήγορα υπό την απειλή ενός όπλου που δεν θα εκπυρσοκροτήσει ποτέ, αλλά θα αλλάξει τη ζωή των ηρώων για πάντα.

Ένα έργο πάνω στο τεράστιο πρόβλημα του « απογαλακτισμός και κόψιμο του ομφάλιου λώρου».

Ειδικά για την Ελληνίδα μάνα που από την πολλή αγάπη πέφτει στο τραγικό λάθος να μην αφήνει τον γιο της να κόψει τον ομφάλιο λώρο και να απογαλακτιστεί. Η προσπάθεια του γιου να μεταμορφωθεί «από κάμπια σε πεταλούδα» για να μπορέσει να πετάξει ελεύθερος με τα δικά του φτερά και να μην μείνει «συναισθηματικά ανάπηρος» σε όλη την ζωή του ψάχνοντας απεγνωσμένα και «ζητιανεύοντας» συναισθηματικά υποκατάστατα της μάνας του σε όλες του τις σχέσεις ,ακόμα και στις επαγγελματικές . Η Φανή του έργου το λέει κάποια στιγμή στο Μιχάλη ότι έχει οιδιπόδειο σύμπλεγμα .

Το βασικό όμως δραματουργικό στοιχείο των χαρακτήρων στο συγκεκριμένο θεατρικό έργο είναι η έλλειψη επικοινωνίας, η μοναξιά στη σύγχρονη πόλη, η ανασφάλεια και το αίσθημα ματαιότητας, ενώ παρατηρούμε ότι η ανθρώπινη ψυχολογία συγκροτεί αυτοτελών θεματική για το συγκεκριμένο έργο.

Αυτό που επιθυμούν οι ήρωες είναι αναγνώριση και επικοινωνία, ενώ όπως αναφέρει και η ίδια η συγγραφέας «τα πρόσωπα μου μοιάζουν να επιζητούν αδιάκοπα την επαφή μεταξύ τους, να φτάνουν με κάθε θυσία στην πιο καίρια και ουσιαστική επικοινωνία. Αλλά μαζί είναι σα να πνίγονται μέσα στις συναισθηματικές τους παγιδεύσεις, γεμάτα ενοχή και επιθετικότητα επιχειρούν να τις αποτινάξουν από πάνω τους, να φτάσουν σ’ ένα ιδεώδες συναισθηματικής και ηθικής ανεξαρτησίας, απελευθερώνοντας τη βούλησή τους. Αυτή ακριβώς είναι η αντίφασή τους. Αναζητώντας την επικοινωνία, ταυτόχρονα μοιάζουν να την υπονομεύουν, δεν την πιστεύουν, την αποποιούνται. Αυτή η αμφιθυμία τους συνιστά νομίζω και τη δραματικότητά τους»

Στον Ήχο του όπλου υπάρχουν έντονα τα θέματα της κληρονομικής κατάθλιψης, των ανύπαρκτων ερωτικών σχέσεων του παντρεμένου ζευγαριού καθώς και οι υστερικές αντιδράσεις των προσώπων.

Έτσι και ο Μιχάλης, που ουσιαστικά βιώνει τη «μοίρα του ανεπιθύμητου παιδιού»,που η μητέρα του χάρηκε όταν το ‘’ξεφορτώθηκε’’, δεν επιθυμεί να υπάρχει για κάποιον άλλον.

Μάλιστα, αφού έφυγε από την προστασία της μητέρας του, βρίσκεται δέσμιος δύο άλλων γυναικών, της κοπέλας του Φανής και της μεγαλύτερης φίλης της μητέρας του Μαρίκας με την οποία διατηρεί ερωτική σχέση. Ο ήρωας, που βλέπει τα πράγματα να συνωμοτούν απλά για να του αποσπάσουν την ελευθερία του, για να τον παγιδεύσουν, συμβολίζει ακριβώς τον άνθρωπο που βρίσκεται σε αδιέξοδο, που του φταίνε ταυτόχρονα όλα και τίποτα και θέλει να ξεφύγει από την οικογένεια και τους κοινωνικούς ρόλους (π.χ. σύζυγος, πατέρας) που του επιβάλλονται.

Στο τέλος συντρίβεται, αφού ‘’σκοτώνει’’ τη μητέρα του χωρίς να το θέλει, μέσω του σοκ που της προκαλεί η απειλή του όπλου.

Ενώ επιδιώκει σε όλο το έργο να είναι στην αφάνεια, να μην ασχολούνται με αυτόν και τη ζωή του, στο τέλος, σε μία συναισθηματική έξαρση γεμάτη απόγνωση, προσπαθώντας να πείσει τη μητέρα του να τον αφήσει να επιλέξει ο ίδιος τι θα κάνει στη ζωή του, ‘’διαλύει’’ τις ζωές όλων, με αυτόν ακριβώς τον ‘’σιωπηλό’’ ήχο που αποζητούσε από όλους.

Αντίθετα από το πώς ξεκίνησε και τι επεδίωκε, μεταφέρεται ξανά στο κέντρο της προσοχής αφού άθελά του ‘’σκοτώνει’’ τη μητέρα του.