Ο ΗΧΟΣ του ΟΠΛΟΥ από τα εργαστήρια υποκριτικής & Αυτοβελτίωσης ΣΚΗΝΗ ΖΩΗΣ - Στρατος Τζώρτζογλου
More info :www.StratosTzortzoglou.gr
Tel: 697 0534755
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Στο θέατρο booze Cooperativa από 30/ 5 ως 29/6 , καθημερινά στις 21.00
Πληροφορίες στο τηλ: 697 0534755
.jpg)
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ
«Μανα….μανα….μανα…» οι τρεις αυτές φράσεις ηχούν ακόμα στα αυτιά μου που , λίγο πριν φύγει από την ζωή , ηρθαν από το στόμα του μεγάλου δασκάλου του Ελληνικού θεάτρου Καρολου Κουν , για να σημαδέψουν «ανεξίτηλα» την καρδιά μου και το χρέος μου απέναντι σε αυτή την ευλογία να είμαι ο τελευταίος μαθητής του Μεγάλου Καρολου Κουν .
Χρέος μου λοιπόν να εκφράσω τις σκέψεις μου και τον πύρινο πόθο της καρδιάς μου σε δύο πρόσωπα που σημάδεψαν και θα συνεχίσουν να με σημαδεύουν σε όλη την ζωή μου.
Στον Καρολο Κουν και στην μάνα μου Ευτυχία που της αφιέρωσα και αφιερώνω όλο το έργο της ζωής μου σαν « κύκνειο άσμα ασμάτων» την αφοσίωση και την αμετακίνητη αγάπη μου στο φως ,στην αλήθεια ,στο όνειρο και σε αυτό που είπε κάποτε ο Κουν « Πρέπει να πιστεύουμε στα θαύματα για να γίνονται θαύματα»
Είναι λοιπόν η ζωή μας μια ατελείωτη γεμάτη εκπλήξεις και προκλήσεις « αυλή των θαυμάτων» και είναι στο χέρι μας και μόνο στο χέρι μας , να τα αφήσουμε να « μαραθούν» ή να ανθίσουν και να κραυγάσουν την ευγνωμοσύνη τους στο Θεό για την άφατης ομορφιάς φευγαλέα «ευκαιρία»της στιγμής που λέγεται ΖΩΗ.
Σε αυτά τα δύο πρόσωπα αφιερώνω αυτές μου τις σκέψεις που βράζουν στην καρδιά μου και θέλουν να τραγουδήσουν και να χορέψουν μέσα στον αέναο χορό της ύπαρξης μου σαν περιστρεφόμενος δερβίσης.
Επιτρέπω στον εαυτό μου να γίνω για λίγο «ιερόσυλος» και να δώσω την δική μου «εξήγηση» για το θέμα του «απογαλακτισμου»από την μάνα και κατά συνέπεια από όλες τις εξαρτήσεις και τοξικές πεποιθήσεις που κουβαλούμε όλοι από προνηπιακή ηλικία και μας τυραννάνε σε όλη μας την ζωή όπως στον μύθο του Σίσυφου.
«Η Πόλης θα σε ακολουθεί…» λεει ο μέγας ποιητης Καβαφης για να του απαντήσει ο άλλος μέγας ποιητής μας ο Ελυτης
« Η αίγλη της νεότητας είναι ως ένα σημείο η αίγλη του σφάλματος.
Ζηλιάρηδες γέροι που όλα σας τα έχετε προβλέψει δεν θα έρθει να λαλήσει ποτέ
το αηδόνι της σωφροσύνης πάνω από τα κεφάλια σας!
Μωρέ δεν θα ρθει , δεν θα ρθει»
Επιτρεψτε μου λοιπόν να δώσω κι εγώ μέσα από αυτή την «πειραγμένη» παράσταση το «δικό μου λάθος»
Συνοδοιπόροι σε αυτό το λάθος - οι μαθητές των εργαστηρίων μου ή Φωτεινή, η Κατερίνα, η Πεγκυ, η Κριστυ , η Ηλεκτρα, η Μαρία και ο Βασίλης - μαθητές όλοι τους όπως ήμουν κι εγώ «αιώνιος μαθητής» από τότε και που εύχομαι να είμαι μαθητής ακόμα και αφού « μεταμορφωθώ σε πεταλούδα» που θα πάει σε»άλλα σύμπαντα» και θα μεταμορφώνεται στους αιώνες ελπίζω σε κάτι όλο και πιο φωτεινό για να φτάσει κάποτε σε αυτό που σημειώνει ο Ιωαννησ Σιναιτης στην Κλίμακα του , ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΑΓΑΠΗ.
%20(1).jpg)
Ο ΗΧΟΣ του ΟΠΛΟΥ
Είδωμενο μέσα από τα «μάτια» ενός ΑμεΑ Κοριτσιού της Αλίκης , αδερφής του Μιχάλη
Όλα συμβαίνουν μέσα από την «λοξή» αντίληψη της για το πώς έγιναν τα πράγματα…. για τον «ήχο του οπλου» που ακούγεται μέχρι σήμερα το 2025 μέσα στην ψυχή της … για όλα τα παιδιά που προσπαθούν να μεταμορφωθούν σε πεταλούδες
Να ελευθερωθούν …. Να πιστέψουν στα θαύματα για να γίνονται θαύματα …. Για να γίνουν ΑΓΑΠΗ και αυτό είναι το κάλεσμα τους από τον Θεό στον Θεό που συνεχίζει να πολεμάει μέσα τους παρά τις όποιες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν !
Η παράσταση θα είναι αφιερωμένη στην μάνα μου Ευτυχία τον γιο μου Αλκιβιαδη που για αυτους ανασαίνω και ζω , στον πρώτο μου μεγάλο δάσκαλο Καρολο Κουν , που με δίδασκε και μου μετουσιώνε το πάθος του για το θέατρο μέχρι να ξεψυχήσει στο δωμάτιο του νοσοκομείου που νοσηλευόταν και σε όλα τα παιδιά ΑμεΑ που συνεχίζουν να ονειρεύονται & να ζουν μέσα από τον κόσμο του θεάτρου , της τέχνης & της ποίησης που όπως έλεγε ο μεγάλος μας ποιητής Ελύτης
« Ας είμαστε στον ελάχιστο βαθμό ποιητικοί»
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθετική Επιμέλεια
Προσαρμογή κειμένου : Στρατος Τζώρτζογλου
Βίντεο Αρτ: Αγγελος Σπαρταλης
Μουσική Επένδυση: «Σεπτέμβριος»
του Νίκου Πλατυραχου
ΚΑΣΤ
ΜΙΧΑΛΗΣ Στρατος Τζώρτζογλου
ΚΑΤΙΑ Φωτεινη Πολύζου
ΤΖΟΑΝΝΑ Κατερίνα Χατζηγεωργιου
Κριστυ Καρακωστα
ΜΑΡΙΚΑ Ηλεκτρα Μωρου
ΦΑΝΗ Πεγκυ Θεοδωροπουλου
ΗΛΙΑΣ Βασίλης Πετρας
ΑΛΙΚΗ Μαρια Χριστίνα Τζαβάρα
Ένα από τα σημαντικότερα έργα της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας, το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη Ο ήχος του όπλου, που αποτέλεσε το κύκνειο άσμα του κορυφαίου Έλληνα σκηνοθέτη Κάρολου Κουν με την Ρένη Πιττακή στον ρόλο της Κάτιας και του πρωτοετή μαθητή της σχολής Καρολου Κουν Στρατου Τζώρτζογλου στο ρόλο του Μιχάλη ,τον οποίο το έγκριτο περιοδικό «Ταχυδρόμος» τον απεκάλεσε
«Ο Τελευταίος Μαθητής του Κουν Φοράει την Φανέλα με το 9», λόγω του ότι ο Στρατος Τζώρτζογλου πήρε και τον ρόλο του Μπιλ Σερετη στην ταινία του Παντελή Βουλγαρη που τον είχε δει στο κύκνειο άσμα του Καρολου Κουν.
Πρόσωπα: Σύντομη περιγραφή του έργου:
Σύγχρονο δράμα σε εννέα εικόνες, 1986
τρεις ανδρικοί και τρεις γυναικείοι ρόλοι.
Ο Μιχάλης, πρωτοετής φοιτητής της Βιομηχανικής Σχολής από την επαρχία, συζεί με τη Φανή, μια νεαρή εργαζόμενη κοπέλα.
Ο Γιάννης, ο μικρός αδελφός της Φανής, μένει μόνος στην γκαρσονιέρα του Μιχάλη και μπλέκει σε μια μυστήρια υπόθεση με ένα παράνομο όπλο.
Παραμονές των εκλογών του `85, έρχεται η Κάτια, η μητέρα του Μιχάλη για να ψηφίσει και μαθαίνει από την παλιά της φίλη και σπιτονοικοκυρά της Φανής, τη Μαρίκα,
πως ο γιος της σκοπεύει να φύγει για την Αμερική, πως δεν έχει πατήσει στη Σχολή και πως η Φανή είναι έγκυος.
Στην προσπάθειά της να τα αντιμετωπίσει όλα αυτά, έρχεται σε σύγκρουση με τον Μιχάλη, ο οποίος, νιώθοντας εγκλωβισμένος συναισθηματικά,
την απειλεί πως θα αυτοκτονήσει με το όπλο του Γιάννη.
Η Κάτια στη θέα και μόνο του όπλου, πέφτει νεκρή.
Όλα θα συμβούν γρήγορα υπό την απειλή ενός όπλου που δεν θα εκπυρσοκροτήσει ποτέ, αλλά θα αλλάξει τη ζωή των ηρώων για πάντα.
Ένα έργο πάνω στο τεράστιο πρόβλημα του « απογαλακτισμός και κόψιμο του ομφάλιου λώρου».
Ειδικά για την Ελληνίδα μάνα που από την πολλή αγάπη πέφτει στο τραγικό λάθος να μην αφήνει τον γιο της να κόψει τον ομφάλιο λώρο και να απογαλακτιστεί.
Η προσπάθεια του γιου να μεταμορφωθεί
«από κάμπια σε πεταλούδα»
για να μπορέσει να πετάξει ελεύθερος με τα δικά του φτερά και να μην μείνει «συναισθηματικά ανάπηρος» σε όλη την ζωή του ψάχνοντας απεγνωσμένα και «ζητιανεύοντας» συναισθηματικά υποκατάστατα της μάνας του σε όλες του τις σχέσεις ,ακόμα και στις επαγγελματικές .
Η Φανή του έργου το λέει κάποια στιγμή στο Μιχάλη ότι έχει οιδιπόδειο σύμπλεγμα .
Το βασικό όμως δραματουργικό στοιχείο των χαρακτήρων στο συγκεκριμένο θεατρικό έργο είναι η έλλειψη επικοινωνίας,
η μοναξιά στη σύγχρονη πόλη,
η ανασφάλεια και το αίσθημα ματαιότητας,
ενώ παρατηρούμε ότι η ανθρώπινη ψυχολογία συγκροτεί αυτοτελών θεματική για το συγκεκριμένο έργο.
Αυτό που επιθυμούν οι ήρωες είναι αναγνώριση και επικοινωνία,
ενώ όπως αναφέρει και η ίδια η συγγραφέας
«τα πρόσωπα μου μοιάζουν να επιζητούν αδιάκοπα την επαφή μεταξύ τους, να φτάνουν με κάθε θυσία στην πιο καίρια και ουσιαστική επικοινωνία. Αλλά μαζί είναι σα να πνίγονται μέσα στις συναισθηματικές τους παγιδεύσεις, γεμάτα ενοχή και επιθετικότητα επιχειρούν να τις αποτινάξουν από πάνω τους, να φτάσουν σ’ ένα ιδεώδες συναισθηματικής και ηθικής ανεξαρτησίας, απελευθερώνοντας τη βούλησή τους. Αυτή ακριβώς είναι η αντίφασή τους. Αναζητώντας την επικοινωνία, ταυτόχρονα μοιάζουν να την υπονομεύουν, δεν την πιστεύουν, την αποποιούνται. Αυτή η αμφιθυμία τους συνιστά νομίζω και τη δραματικότητά τους»
Στον Ήχο του όπλου υπάρχουν έντονα τα θέματα της κληρονομικής κατάθλιψης, των ανύπαρκτων ερωτικών σχέσεων του παντρεμένου ζευγαριού καθώς και οι υστερικές αντιδράσεις των προσώπων.
Έτσι και ο Μιχάλης, που ουσιαστικά βιώνει τη «μοίρα του ανεπιθύμητου παιδιού»,
που η μητέρα του χάρηκε όταν το ‘’ξεφορτώθηκε’’, δεν επιθυμεί να υπάρχει για κάποιον άλλον.
Μάλιστα, αφού έφυγε από την προστασία της μητέρας του, βρίσκεται δέσμιος δύο άλλων γυναικών, της κοπέλας του Φανής και της μεγαλύτερης φίλης της μητέρας του Μαρίκας με την οποία διατηρεί ερωτική σχέση.
Ο ήρωας, που βλέπει τα πράγματα να συνωμοτούν απλά για να του αποσπάσουν την ελευθερία του, για να τον παγιδεύσουν, συμβολίζει ακριβώς τον άνθρωπο που βρίσκεται σε αδιέξοδο, που του φταίνε ταυτόχρονα όλα και τίποτα και θέλει να ξεφύγει από την οικογένεια και τους κοινωνικούς ρόλους (π.χ. σύζυγος, πατέρας) που του επιβάλλονται.
Στο τέλος συντρίβεται, αφού ‘’σκοτώνει’’ τη μητέρα του χωρίς να το θέλει, μέσω του σοκ που της προκαλεί η απειλή του όπλου.
Ενώ επιδιώκει σε όλο το έργο να είναι στην αφάνεια, να μην ασχολούνται με αυτόν και τη ζωή του, στο τέλος, σε μία συναισθηματική έξαρση γεμάτη απόγνωση, προσπαθώντας να πείσει τη μητέρα του να τον αφήσει να επιλέξει ο ίδιος τι θα κάνει στη ζωή του, ‘’διαλύει’’ τις ζωές όλων, με αυτόν ακριβώς τον ‘’σιωπηλό’’ ήχο που αποζητούσε από όλους.
Αντίθετα από το πώς ξεκίνησε και τι επεδίωκε, μεταφέρεται ξανά στο κέντρο της προσοχής αφού άθελά του ‘’σκοτώνει’’ τη μητέρα του.
Ο ΗΧΟΣ ΤΟΥ ΟΠΛΟΥ
Αναγνωστάκη Λούλα�1986-1987�*Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν-Υπόγειο*�Σύγχρονο Ρεπερτόριο�Σκηνοθεσία : Κουν Κάρολος�Σκηνικά : Πάτσας Γιώργος�Κοστούμια : Πάτσας Γιώργος�Μουσική επιμέλεια : Παπανικόλα Ρηνιώ
Διανομή�Γιαννούκος…Χρήστος Τσίρτσης�Μιχάλης…Στράτος Τζώρτζογλου�Φανή…Λίλιαν Δημητρακοπούλου�Κάτια…Ρένη Πιττακή�Μαρίκα…Αγγελική Ελευθερίου�Ηλίας…Μίμης Κουγιουμτζής
Βοηθός Σκηνοθέτης: Μίμης Κουγιουμτζής�Βοηθός Σκηνογράφου: Αφροδίτη Κοτζιά�Πρώτη παράσταση : 20 Φεβρουαρίου 1987
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου