Σήμερα το πανωφόρι μου μύριζε μαμά.
Ξέρεις αυτή η μυρωδιά που φέρνει εικόνες από το σπίτι σου, το
αναμμένο τζάκι στο σαλόνι, από την κουζίνα να ξεχειλίζουν λαχταριστές μυρωδιές,
στο δωμάτιο σου να μυρίζει το άρωμα σου και στου αδερφού σου ποδαρίλα.
Σήμερα το αμάξι μύριζε μπαμπάς.
Το αμάξι του αδερφού μου μύριζε μπαμπάς.
Ξέρεις, αυτή η μυρωδιά της καθαριότητας και του πλαστικού
ταυτόχρονα, με μία ελαφριά μυρωδιά τσιγάρου απο τον καπνό της μαμάς.
Σήμερα η Αθήνα μύριζε χωριό.
Ξέρεις η μυρωδιά του χειμώνα που απαρτίζεται από ενεργά τζάκια,
βρεγμένο χώμα, και αυτή η η τσουχτερή μυρωδιά του κρύου. Που η ατμόσφαιρα ειναι
θολή από τον καπνό και ξαφνικά χαμογελάς γιατί αισθάνεσαι οικεία.
Σήμερα το σπίτι μου μύριζε ζεστασιά.
Ξέρεις αυτή η μυρωδιά που έρχεται η μαμά σου στο σπίτι σου και
όταν φεύγει αφήνει την μυρωδιά της, που έχει φέρει από το σπίτι, που έχει φέρει
από το αμάξι του μπαμπά, που έχει φέρει από το χωριό.
Σήμερα θέλω να πάω στο χωριό, θέλω να πάω πίσω στο χωριό, πίσω στο
χώρο, πίσω στον χρόνο, πίσω στα χρόνια , πίσω.
Όμως, τώρα μυρίζει αύριο.
Οπότε θα βγω μια βόλτα στην Αθήνα να μυρίσω το τώρα που μυρίζει
αύριο.
Ξέρεις;
Αγγελική Κατσίκα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου